Ο Γαλαξίας Μεσιέ 106 (M106), επίσης γνωστός ως NGC 4258, είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας στον αστερισμό των Θηρευτικών Κυνών. Ανακαλύφθηκε από τον Πιερ Μεσαίν το 1781. Απέχει περίπου 22 έως 25 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Ανήκει στην κατηγορία των γαλαξιών Σίφερτ τύπου ΙΙ, και παρουσιάζει τη χαρακτηριστική έντονη εκπομπή ακτίνων X των γαλαξιών αυτού του τύπου και ασυνήθιστες γραμμές εκπομπής, επειδή μάλλον στο κέντρο του γαλαξία βρίσκεται μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα που καταβροχθίζει σημαντικές ποσότητες ύλης.[7] Ένας άλλος γαλαξίας, ο NGC 4217, συνοδεύει τον Μ106
Ο Μ106 είναι σπειροειδής γαλαξίας, του οποίου η διάμετρος υπολογίζεται σε 80.000 έτη φωτός. Οι σπειροειδείς βραχίονές του έχουν σκούρες λωρίδες σκόνης, λαμπερά και μικρής ηλικίας αστρικά σμήνη που αποτελούνται από γαλάζιους αστέρες, και νεφελώματα όπου δημιουργούνται νέοι αστέρες, τα οποία εμφανίζονται ως ροζ περιοχές στις φωτογραφίες λόγω του ιονισμένου υδρογόνου. Ο πυρήνας του αποτελείται από γερασμένα κίτρινα άστρα. Στο πυρήνα υπολογίζεται ότι βρίσκεται μια μαύρη τρύπα με μάζα περίπου 40 εκατομμύρια ηλιακές μάζες
Αν και οι περισσότεροι σπειροειδείς γαλαξίες έχουν δύο βραχίονες, ο Μ106 έχει τέσσερις. Οι δύο επιπλέον βραχίονες είναι πιο λεπτεπίλεπτοι και αποτελούνται από ιονισμένο αέριο, το οποίο εκπέμπει κόκκινη ακτινοβολία.[11] Ανακαλύφθηκαν από τους Κουρτέ και Κουρβελιέ το 1961, οι οποίοι τους ανακάλυψαν παρατηρώντας εικόνες ιονισμένου υδρογόνου (Ηα), ενώ τη δεκαετία του 1970 ανακαλύφθηκε ότι εκπέμπουν και ραδιοκύματα. Σε εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου ακτίνων Χ Τσάντρα, οι δύο αυτοί βραχίονες ακτινοβολούν έντονα. Θεωρούνται ότι είναι πίδακες υλικού οι οποίοι εκτινάσσονται από τη μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία. Επιπλέον, η παρουσία αυτών των δύο πιδάκων έχει ως αποτέλεσμα την υπερθέρμανση των αερίων γύρω από τον πυρήνα, τα οποία ακτινοβολούν έντονα στο ορατό φως, τα ραδιοκύματα και τις ακτίνες Χ. Έχουν κλίση περίπου 60 μοιρών σε σχέση με το γαλαξιακό δίσκο, όποτε τον διατρυπούν και φτάνουν μέχρι τη γαλαξιακή άλω.[12]
Στον γαλαξία M106 υπάρχει ένα μέιζερ υδρατμών που μπορεί να παρατηρηθεί από τη γραμμή ortho-H2O στη συχνότητα των 22 GHz, απόδειξη ύπαρξης πυκνού και θερμού μοριακού αερίου. Τα μέιζερ ύδατος βοηθούν στην παρατήρηση του πυρηνικού δίσκου προσαύξησης στους ενεργούς γαλαξίες. Ο M106 έχει έναν ελαφρώς στρεβλωμένο, λεπτό δίσκο Kepler, το επίπεδο του οποίου σχεδόν συμπίπτει με το επίπεδο παρατήρησης. Ο δίσκος αυτός περιβάλλει μια κεντρική περιοχή που φιλοξενεί μάζα περίπου 4 Χ 107
LIGHTS 8,5 Houres x 400 sec
TELESCOPE SW ED100 GOLD TUBE
CAMERA CANNON 600D BAADER MODE
CALIBRATION FRAMES ALL
PROCESS PIXLNSIGHT - PHOTOSHOP
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου